Zabawnie brzmiąca nazwa. Uroczy pyszczek, lśniąca sierść i spojrzenie małego aniołka. Wręcz stworzony do przytulania. Czy wiesz, że ostatnie zdanie powinno wzbudzić twój niepokój?
To, że piesek jest uroczy, nie oznacza, że jest szczęśliwy. To, że ma miękką sierść, nie oznacza, że z jego zdrowiem wszystko w porządku. A to, że te psy hybrydowe, które mają tylko „wyglądać”, łączą w sobie najlepsze cechy wyglądu dwóch ras, nie znaczy, że otrzymują w genach tylko to, co dobre.
Hodowla w teorii, pseudo w praktyce
Pseudohodowla to miejsce, gdzie zwierzęta rozmnaża się tylko w celach zarobkowych, a więc bez zbytniej troski o nie same. Nawet jeśli właściciele dbają o zapewnienie im takich warunków, jak dostęp do żywności, legowisk, wybiegów, to często pomijają inny – opiekę weterynaryjną i to jeszcze przed narodzinami piesków. Pewne rasy po prostu nie powinny być krzyżowane, bo (co zwykle wiadomo na długo przed rozpoczęciem tego procesu) wiąże się to z obciążeniem ich poważnymi wadami genetycznymi. Chyba każdy już wie, że za śmieszną mordką mopsa kryją się poważne problemy z oddychaniem. „Nie do wiary, że ludzie skazali je na to, bo chcieli mieć pupili o określonym wyglądzie”. Wiedz, że skazują nadal.
Jeśli odwiedzisz pseudohodowlę, nie zobaczysz tego wszystkiego. Pracownicy przyjmą cię w pomieszczeniu będącym wisienką GMO na torcie opływającym trującym lukrem. Nie licz na to, że uda ci się zerknąć za kulisy ani że słodkiego szczeniaczka poda ci szalony naukowiec. Ty masz zobaczyć hodowlę. Część „pseudo” właściciele zostawiają dla siebie. Do tego na swoich stronach internetowych sprytnie cytują wybrane paragrafy, które w świetle prawa pozwalają na używanie określenia „hodowla”. Ale nieznajomość prawa szkodzi. Nie ufaj więc wyrywkowym zdaniom z regulaminów, tak samo jak nie ufasz takim z artykułów, nagrań czy książek.
Pies hybrydowy
Pies hybrydowy powstaje przez skrzyżowanie dwóch ras spośród ras uznanych przez organizację FCI. Ważne – nie powinno się używać nawet określenia „rasa hybrydowa”, ponieważ owe krzyżówki nie są do nich w ogóle zaliczane. W jaki sposób hodowcy określają, jakie rasy skrzyżują? Losowo. W ciemno. Wcale. Wybierają psy tylko na podstawie ich cech wyglądu i charakteru, do skutku.
Nie biorą pod uwagę tego, że razem z cechami najlepszymi mogą one otrzymać także najgorsze. Ale czy to ważne? Ładne są, głaskać się dają, czego więcej chcieć? Takie pieski mają problemy zdrowotne dużo częściej niż psy rasowe. Ze względu na lukę genetyczną istnieje spora szansa na rozwinięcie się u nich dysplazji, nowotworu, epilepsji i trudności w oddychaniu. Jakie nie-rasy oferują nam pseudohodowcy obecnie? Alarmujące powinny być dla was nazwy z członami –poo oraz –doodle. Cadoodle, labradoodle, cavapoo, chi-poo, chi-chi, chabrador. Jak widać, niektóre z wymienionych członów się powtarzają. Wynika to z tego, że najczęściej krzyżuje się rasy: cavalier king charles spaniel, labrador retriever, pudel, chihuahua, a w efekcie krzyżują się również ich nazwy. Bardziej rozbudowaną listę znajdziecie na stronie internetowej Psy-pies.
Źródła:
M. Cierniak: Jak rozpoznać pseudohodowlę? (www.petsworld.com.pl);
Psy-pies (www.psy-pies.com/).
Tekst: Natalia Bartnik