Na świecie żyje ponad 7,5 miliarda ludzi. Każdy jest inny, każdy ma uczucia, inne doświadczenia, inne życie. Rozejrzyjmy się dookoła. Tyle istnień, tyle różnych historii. I tylko my sami wiemy, co czujemy i co przeżyliśmy.
Ostatnio często jeżdżę autobusami, co sprzyja obserwacji ludzi. Każda twarz jest inna. Jedna dziewczyna uśmiecha się do telefonu. Obok chłopak walczy z samym sobą, żeby nie usnąć. Młoda kobieta ma szklane oczy. Wygląda, jakby zaraz miała się popłakać. Kierowca wyzywa i trąbi na wszystkich. Kobieta z zakupami wchodzi do autobusu. Widać, że jest niesamowicie zmęczona. Prawdopodobnie wraca z pracy i po drodze zrobiła zakupy. Obok mnie usiadł starszy pan. Widać, że biegł na autobus, bo ze zmęczenia ciężko oddycha. Zapytał mnie, czy dojedzie tym autobusem do Kopalni Wujek. Tyle osób, każda inna. Można próbować wyczytać z twarzy, co czują, jaki mają humor, ale nie znam ich i nie wiem, jak wygląda ich życie. Nie wiem, co czują, jakie mają zmartwienia, z czego się cieszą. Nie znam ich, więc nie mam prawa ich oceniać.
Jedną z wad znacznej części ludzkości jest właśnie ocenianie innych. Potrafimy określić, kto jaki jest, chociaż nawet nie znamy tej osoby, nie wiemy, co czuje, co przeżywa. Pozory często mylą. To, że ktoś na co dzień jest wesoły, wcale nie oznacza, że jego życie jest tak kolorowe. To, że ktoś trzyma się z boku, nie zawsze oznacza, że nie lubi ludzi. To, że ktoś jest agresywny, nie zawsze oznacza, że jest taki bez powodu. Przykładów jest wiele. Ludzie z natury oceniają innych, mimo że nie znają tej osoby. Oceniają po jednym czynie, nie dają szansy poznania. Gdzieś w internecie trafiłem na pewne słowa: Żeby kogoś poznać, musisz zobaczyć, jak zachowuje się sam z tobą, jak w grupie i jak po pijanemu. Myślę, że jest w tym trochę prawdy, a na pewno jest to sposób na poznanie kogoś, zanim zaczniemy go pochopnie oceniać.
Zdarza się, że obrażamy innych, wyzywamy, wyśmiewamy się z nich, opowiadamy zmyślone historie z ich udziałem. Nie martwimy się, co ta osoba czuje i jak to przeżywa. Jedni takie zachowanie uznają za głupie żarty i zapomną, ale inni mogą popaść w kompleksy, zacząć bać się innych, stracić chęć do życia. Niby żarty, ale jednak słowa mają największą siłę.
Nie znamy wszystkich ludzi. Nigdy nie będziemy wiedzieć, co czuje inna osoba i jak wygląda jej życie. Chyba że jest to ktoś nam bardzo bliski. Szanujmy życie innych i nie oceniajmy po pozorach. Może się okazać, że ktoś, kto wydawał się nam nieciekawy, będzie najlepszą osobą, jaką w życiu spotkaliśmy. Dajmy szansę innym. Dajmy sobie szansę poznać ludzi i możliwość, aby oni mogli poznać nas.
Nie definiujmy człowieka. Nigdy nie wiadomo, jaki tak naprawdę jest i co go w życiu spotkało. Każdy jest wyjątkowy, każdego trzeba szanować, każdy jest równie ważny dla świata. Miliardy ludzi do poznania, miliardy historii, miliardy tajemnic zamkniętych w ludzkich ciałach. Dopóki ich nie poznasz, nie oceniaj.
Autor tekstu: Adrian Koza